Marina 22 años - Cruz Roja
Marina 22 años - Cruz Roja
“No tocas de pies al suelo, eres una soñadora, un poco dramática… desde bien pequeña estos han sido los adjetivos que más me han perseguido. He crecido con la sensación de que las cosas se tenían que “hacer bien” y pensando que yo me alejaba de esta concepción de lo “bien hecho”.
He tomado malas decisiones, he sido impulsiva sin pensar en las consecuencias y he confiado en todo el mundo aún siendo advertida de que no lo hiciera.
Siempre me ha costado mucho pensar en el futuro. Así que empecé una carrera, la dejé al primer año, dudé que hacer con mi vida y sin tenerlo claro empecé otra.
Ahora estoy en cuarto de Educación Social y llevo un año y medio ejerciendo como tal. Me gusta mi trabajo y creo en lo que hago. Me relaciono con personas que también se equivocan, como yo, que son impulsivas, como yo. Mis errores me recolocan. Si soy soñadora y dramática. Demasiado impulsiva y me cuesta proyectar el futuro. Pero ser así me hace ser persona.”
“No toques de peus a terra , ets una somiadora, una mica dramàtica… des de ben petita aquests han estat els adjectius que més m'han perseguit. He crescut amb la sensació que les coses s'havien de “fer bé” i pensant que jo m'allunyava d'aquesta concepció del “ben fet”.
He pres males decisions, he estat impulsiva sense pensar en les conseqüències i he confiat a tot el món encara sent advertida que no ho fes.
Sempre m'ha costat molt pensar en el futur. Així que vaig començar una carrera, la vaig deixar al primer any, vaig dubtar que fer amb la meva vida i sense tenir-lo clar vaig començar una altra.
Ara estic en quart d'Educació Social i porto un any i mig exercint com a tal. M'agrada el meu treball i crec en el que faig. Em relaciono amb persones que també s'equivoquen, com jo, que són impulsives, com jo. Els meus errors em reubiquen. Sí, sóc somiadora i dramàtica. Massa impulsiva i em costa projectar el futur. Però ser així em fa ser persona.”