Lorena 30 años - Cruz Roja
Lorena 30 años - Cruz Roja
“Llevo casi la mitad de mi vida haciendo voluntariado de distintos tipos. Y cada uno de estos últimos 15 años, siento y reafirmo en mi corazón que encontré mi lugar, mi misión, mi vocación.
Para mi no se trata de ser un héroe o un santo. Para mi se trata simplemente de ser para otras personas, aquel empujón, aquel apoyo, aquel oído, aquel abrazo que les ha faltado o que se les negó. Se trata por un momento de poder ofrecer lo que algunos hemos recibido de manera natural, porque a veces la única diferencia entre las personas es solo la desigualdad de contexto de cada una de ellas.
Es un trabajo compartido: para que uno pueda ayudar, el otro debe querer ser ayudado. Brindar herramientas a quien no tuvieron acceso a ellas, es una forma para mí, de contribuir a un mundo mejor. Este trabajo y estos voluntariados han llenado cada pedazo de mi corazón, pero además le ha dado un sentido a mi vida, un propósito, de modo que mi conclusión es que cada uno siempre recibe más que lo que da.
En cuanto a mí, soy una persona común y corriente, con muchas ganas y con mucha fuerza.
Muchas veces he creído y he escuchado que para dedicarse a un trabajo de este tipo debes “enfriar el corazón”, debes “ser mas distante para no sufrir”, en mi caso ha sido al revés. Era una persona muy fría y este trabajo me ha hecho ultrasensible. Esta sensibilidad me permitió descubrir las cosas las cosas bellas y ocultas de la vida en los momentos más diversos. Me ha cambiado la vida y me ha permitido vivirla plenamente.
No todo son risas, no todo son victorias, porque no se trata del resultado final sino del camino recurrido, el camino en que acompaño a otro…
A todos los que hayan sentido esta vocación, pero aún no la hayan experimentado: ¡Animaros! El límite es el cielo y el corazón tiene mucho espacio.”
“Porto quasi la meitat de la meva vida fent voluntariat de diferents maneres, cadascú d’aquests últims 15 anys sento, i reafirmo en el meu cor que he trobat el meu lloc , la meva missió, la meva vocació.
No es tracta de ser un heroi o un sant. Ésser simplement per als altres: motivar, donar suport, escoltar, donar una abraçada que no han tingut.. per un moment es pot oferir allò que alguns hem rebut de manera natural , perquè a vegades la única diferència entre les persones es només la desigualtat de l’entorn de cadascuna d’elles.
És un treball compartit: per ajudar l’altre ha de voler ser ajudat. Oferir eines a les que no van tenir accés, per mi és una forma de contribuir a un món millor. Aquest treball i el voluntariat han omplert el meu cor i li han donat sentit a la meva vida, un objectiu, així crec que rep més que el que dono.
Respecte a mi, soc una persona amb moltes ganes i amb molta força. A vegades es diu que per dedicar-se a una feina d’aquest tipus has de “refredar el teu cor”, has de ser “distant per no patir” , en el meu cas ha estat tot el contrari. Jo era una persona molt freda i aquesta feina m’ha fet ultrasensible. Aquesta sensibilitat em va permetre descobrir les coses més boniques i amagades de la vida en els moments més diversos. M’ha canviat la vida i m’ha permès viure plenament.
No tot son somriures, ni victòries, perquè no es tracta del resultat final si no el camí recorregut, el camí que faig acompanyant als altres...
A tothom que tingui aquesta vocació i que no l’hagin experimentat , animeu-vos! El límit és el cel i el cor té molt espai”